ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada; Ankara'da farklı aile sağlığı merkezlerine başvuran 6-18 yaş arası çocuklarda yıkıcı davranış bozukluklarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır

Materyal-Metod:

Çalışma Ankara'nın 4 farklı ilçesinde aile sağlığı merkezlerine başvuran 674 çocuk ve 337 anne-babanın katıldığı kesitsel bir çalışmadır. STROBE kriterlerine göre düzenlenmiştir.

Bulgular:

Çocukların %54.4'ü erkek,%45.6'sı kızdı. Çocuklarda dikkat eksikliği-hiperaktivite bozukluğu% 9.9, karşıt olma karşı gelme bozukluğu% 9.9 ve davranış bozukluğu% 3.0 olarak bulundu. Evli çiftlerle karşılaştırıldığında, boşanmış ebeveynlerin çocuklarında dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu anlamlı olarak daha yaygındı. Düşük gelirli ailelerde davranış bozukluğu anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Dikkat eksikliği-hiperaktivite tanısı erkeklerde kızlara göre daha yüksekti. Kronik hastalıkları olan ve büyük kaza, zehirlenme veya şiddetli ateşli hastalık öyküsü olan çocukların, karşı gelme bozukluğu prevalansı sağlıklı çocuklara ve öyküsü olmayan çocuklara göre anlamlı derecede daha yüksektir.

Sonuç:

Birinci basamak sağlık kurumları, çocukluk çağı ruhsal bozukluklarının tanınmasında stratejik bir konuma sahiptir, konuyla ilgili çalışmaların sosyal ruh sağlığının korunması açısından arttırılması önemlidir.