ÖZET

Sonuç:

DM hastaları ile kontrol grubu arasında %IR değerleri bakımından an-lamlı bir farklılık saptanmamıstır. Buna rağmen hem DM hastalarında hem de miyokart iskemisi saptananlarda %IR değerlerinin daha düsük bulunmus olma-sı, rutin MPS verilerinin niceliksel olarak değerlendirilmesinin uygulanabilirli-ği ve KAH tanısına katkısı yönünden ümit vericidir

Bulgular:

Hesaplanan %IR değerleri diyabetli hastalarda kontrollere oranla is-tatiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte (p = 0,27) düşük bulundu. Beş DM hastasında ve iki kontrol hastasında MPS’de miyokart iskemisi saptanması ne-deniyle, bu hastalar dışarıda bırakılarak istatiksel analiz tekrarlandığında %IR değerleri yönünden bulgularda değişiklik olmadı (p = 0,27). Tüm grupta miyo-kart iskemisi saptananlarda %IR değerleri miyokart iskemisi saptanmayanlara oranla anlamlı ölçüde düşük bulundu (p = 0,02)

Gereç ve Yöntem:

Elli yaş üzerinde, en az 10 yıldır DM tanısı ile izlenen, hi-pertansiyonu, bilinen koroner arter hastalığı (KAH) veya geçirilmiş miyokart enfarktüsü olmayan ve sigara kullanmayan 38 DM hastası ile yaş bakımından hasta grubu ile eşdeğerde ve KAH yönünden düşük risk taşıyan 19 kontrol ol-gusuna tek gün istirahat-stres Tc-99m sestamibi MPS tetkiki uygulandı. Stres sırasında istirahat durumuna göre miyokart kan akımında meydana gelen artış, sol ventrikülden elde edilen sayımlar ve enjekte edilen radyoaktivite miktarlarıkullanılarak, artış oranı (%IR) biçiminde hesaplandı

Amaç:

Bu çalışmada, diabetes mellitus (DM) hastalarında özel bir niceliksel analiz yöntemi uygulayarak, Tc-99m sestamibi miyokart perfüzyon sintigrafi-si (MPS) verilerinden koroner kan akımı rezervinin değerlendirilmesi amaç-lanmıştı