ÖZET

Amaç:

Çocuk ve ergenlerde organik bir neden saptanamayan ağrı, bir çok psi-kiyatrik bozukluktan, sosyal ilişkilerde yaşanan zorluklardan, akademik ve di-ğer yaşam güçlüklerinden kaynaklanabilir. Bu çalışmanın amacı, aleksitiminin çocukluk ve ergenlik çağındaki organik neden saptanamayan ağrı ve psikiyatrik belirtiler üzerindeki etkisini araştırmaktır.

Gereç ve Yöntem:

Yaş grubu 7-17 arasında olan, yaş ve cinsiyet açısından eş-leştirilmiş 15 major depresyonu olan hastaya, 15 organik neden saptanamayan ağrışikayeti olan hastaya, ve 15 kişilik kontrol grubuna Toronto Aleksitimi Skalası (TAS), Beck Depresyon Envanteri (BDE) ve Durumluk-Sürekli KaygıÖlçeği (DSKÖ) verilerek, üç grup arasında aleksitimi düzeyi, depresyon ve anksiyete açısında fark olup olmadığına bakılmıştır

Bulgular:

TAS skoru kontrol grubunda en düşük (9.3±2.8), ağrı grubunda en yüksek (11.2±4.0) olmakla birlikte, gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlıfark yoktu (p>0.05). Anksiyete düzeyleri açısından üç grup arasında istatis-tiksel olarak anlamlı fark yoktu, fakat depresyon düzeyi depresyon grubun-da (18.0±10.8), ağrı (9.6±7.0) ve kontrol grubuna (9.0±2.8) göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksekti (p=0.005). Ağrı grubunda, aleksitimi skorlarıDSKÖ skorları ile anlamlı ölçüde (p<0.01) ve pozitif olarak (sırasıyla r=.433 ve .435) koreleydi. Depresyon ve ağrı gruplarının aleksitimi skorları için uy-gulanan çoklu regresyon modelinde, sosyo-demografik etkenlerin hiç biri TAS skorlarını anlamlı olarak etkilememekteydi (p>0.05).

Sonuç:

Bu çalışma orga-nik bir neden saptanamayan baş/karın ağrısı olan çocuk ve ergenlerin, organik bir hastalığı olan çocuklar ve major depresyon hastalarından daha fazla aleksi-timik olmadıklarını göstermektedir. Aleksitimik çocuk ve ergenlerde anksiyete, organik nedeni olamyan ağrının gelişimi açısından bir risk etkeni olabilir.