ÖZET
Sonuç:
Hasta yakını-doktor iletişimi temelde iki insan arasındaki bir iletişimdir ve karşılıklı bilgi desteği, saygı ve güven gerektirir. Doktorlar iyi iletişim becerileri ile doğmamış olabilirler ancak bu iletişimde profesyonel tarafın doktor olması beklendiğinden, iletişimi yönlendirecek ve sorunları çözecek bir doktor olmalıdır. Hasta yakını ve doktor arasındaki iletişimin, doktorların mevcut iletişim becerilerini çeşitli eğitimlerle ve iyi iletişim örneği senaryoları ile geliştirerek arttırabileceği kanaatindeyiz.
Bulgular:
Çalışmaya katılan toplam 44 hastanın 76 hasta yakınına 5'li likert ölçeği ile bir iletişim tutum ölçeği uygulandı. Hastanın akrabalarının cinsiyetleri arasında güven alt boyutunda istatistiksel fark vardı. Hasta yakınlarının bilgilendirme, empati ve güven alt boyutlarında istatistiksel farklılıklar vardı. Evde bakım alan hastaların yakınlarının doktorların ziyaret sıklıkları ile empati ve güven alt boyutları arasında da istatistiksel olarak anlamlı fark oluşmuştur. Empati alt boyutunda hasta yakınlarının hekimlerle yaptıkları sohbetler arasında istatistiksel olarak fark vardı. Hasta yakınları için; hekim özellikleri açısından, bilgilendirici ve empati alt boyutlarında ‘’müjde verme’’ grubu istatistiksel olarak anlamlı derecede farklı, ‘’doğru bilgi verme’’ grubu ise bilgilendirici, empati ve güven alt boyutları ile ‘’sempatik tutuma sahip olma’’ grubu bilgi ve güven alt boyutlarında istatistiksel olarak farklıdır.
Yöntem:
Bu tanımlayıcı çalışma, Haziran 2016-2018 tarihleri arasında kardiyo pulmoner arrest (KPA) sonrası hayatta kalarak hastaneden taburcu edilen 44 hastanın 76 hasta yakını ile yapıldı. Çalışmaya birinci yıl sonunda hayatta kalan hastaların; 18 yaş üzeri, Türkçe okuyabilen ve yazabilen, çalışmaya katılmayı kabul eden 76 hasta yakını dahil edildi. Tüm hasta yakınları aile üyelerinden oluşuyordu.
Amaç:
Kardiyo pulmoner resüsitasyon (KPR) sonrası hayatta kalarak eve taburcu olan özellikle ev tipi mekanik ventilatöre bağlı hastaların kendi durumlarını tanımlayacak ve ifade edecek iletişimden yoksun olması ile beraber, bu sürece hasta yakınlarının da dahil olması daha karmaşık bir yapı oluşturmaktadır. Bu çalışmanın amacı postarrest evde takip edilen hastaların yakınları ile doktorlar arasındaki iletişimi değerlendirerek, iletişim önündeki engelleri ve kolaylaştırıcı faktörleri belirleyip iletişim becerilerinin gelişmesine katkı sağlamaktır.
