ÖZET

Amaç:

Çocuklarda kullanımı giderek yaygınlaşmasına rağmen, diyabetli Türk çocuklarında insülin pompası uygulanımına dair yayınlanmış veri yoktur. Bu çalışmanın amacı diyabetli Türk çocuklarında insülin pompası uygulanımının sonuçlarını araştırmaktır

Gereç ve Yöntemler:

Yaş ortalaması 14.7±2.6 yıl, pompa kullanım süresi 3-24 ay olan on diyabetik çocuğun verileri incelenmiş, ve pompa kullanımı öncesi bir senelik sürede elde edilen verilerle karşılaştırılmıştır

Bulgular:

İstatistiksel olarak anlamlı olmamakla birlikte, HbA1c düzeyi pom-pa öncesi döneme kıyasla azalma eğiliminde idi. Vücut kitle indeksi Z skorlarıbenzerdi (Pompa öncesi ve sonrası sırasıyla; 0.45±0.76 ve 0.54±0.53 kg/m2, p>0.05). Ortalama insülin dozu azalmıştı (Pompa öncesi ve sonrası sırasıyla; 1.1±0.2 ve 0.9±0.1 U/kg/gün, p<0.01). Bazı epizodların görülme sıklıkları (gö-rülme sayısı/hasta yılı) azalmıştı: Pompa öncesi ve sonrası sırasıyla; tüm hi-poglisemiler; 244.0±84.5 ve 90.6±38.9, şafak fenomeni; 20.6±25.8 ve 4.6±5.2, Somogyi fenomeni; 3.1±2.7 ve 1.1±1.0, noktürnal hipoglisemi; 6.4±4.5 ve 2.9±1.9, asemptomatik hipoglisemi; 21.3±13.4 ve 8.8±6.7, semptomatik hipog-lisemi; 3.7±2.2 ve 1.6±1.3 (p değerleri <0.05). Diyabetik ketoasidoz görülme sıklığı benzerdi (Pompa öncesi ve sonrası sırasıyla; 0.24 ve 0.30, p>0.05)

Sonuç:

İzlemde değerlendirilen önemli parametrelerde istikrarlı düzelme sağ-lanmış olması, insülin pompası tedavisinin diyabetli Türk çocuklarında etkili ve güvenilir bir yöntem olduğunu göstermektedir.